......:::::::::....::..¨:::://::::://://::..........///////...:::::::///::.....

Η απουσία του χρόνου

Μορφή δωρική κι αγέρωχη πάντα κρεμόσουνα στα μάτια μου
απλός κι ακριβής στους λογισμούς σου
σαν ήχος απ’ τις κυριακάτικες καμπάνες
σαν ήλιος που γλυκά σιγοκαίει
και ξεγυμνώνει την αλήθεια των σφαλμάτων
οτι είναι να γίνει θα γίνει μου λες
και χάνομαι μέσα στην απλότητά σου
ξέρεις να συγκεντρώνεις πάνω σου όλη την απουσία του χρόνου
καταργείς κάθε μορφή και μέτρο ως κι η ουσία τρέμει μπρος σου
τη μέρα που το φεγγάρι στρογγυλό χαμήλωνε στο χείλος της θαλάσσης
η νύχτα ασημένια ολόκληρη φόβο ανεξήγητο άπλωνε
εσύ κρατιόσουνα ακίνητος μην πάει κάτι λάθος κι αλλάξει τόπο η καρδιά σου
ένα φράγμα αέρα μ’ έσπρωχνε αντίθετα
αλλά εγώ μαχόμουνα με γυρισμένη πλάτη
ν’ ανέβω ανηφόρα έπρεπε
για να σιγουρευτώ για την αιωνιότητά σου
σαν πρότυπο αρχαϊκό γαντζώθηκες επάνω μου
και δεν μπορώ με τίποτα να σε ξεφορτωθώ
και τούτο που με δίδαξες άθελα σου τώρα πληρώνω
ως έσχατη συνέπεια να μου αποκαλύπτεσαι συχνά
μες τον ιριδισμό των εννοιών της λήθης της απώλειας
σαν τότε που βάζαμε φωτιές στις καλαμιές
και γω σε θαύμαζα σαν άλλο Νέρωνα