mardi 3 avril 2012

::::::::.................:::::::::::::::::::::..........................:::::::......





Δισκία Ποιήσεως

Είναι βαρύς ο ορισμός που θέλησες να καταπιείς.
Το στόμα σου πικραίνεται απο τους αναστεναγμούς
και της καρδιά σου ο άστατος ρυθμός με ποίηση τις φλεγμονές θε ν΄απαλύνει.

Σαν την κλωστή στο πέρασμα του βελονιού τα λόγια σου μαντάρεις,
για τα λεπτά μου τίποτα να με κατηγορείς
 και μ΄ενοχές τις αποστάσεις μας μικραίνεις.
Κι αν λύγισα σε μαραμένους κήπους και μ’άνθη σαρκοφάγα μάτωσα,
εγώ με τριαντάφυλλα κοσμώ την άγνοιά σου.

Κι όσο τις έγνοιες σου υπό κατασκευή σ΄εικονοστάσια σώριασες,
θυμιάζοντας με ξεχασμένες πίκρες,
τόσο με τ΄ανυπόφορα συνήθισε, δισκία μισοφέγγαρα, να πέφτει η ποίησή σου.


Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire